بی باران

هوا خشک است

و نشئگی من پایان ندارد...

این گرگ و میش طوسی رنگ

چون مورچه ای سرگردان

تکرار مدام دایره واریست

که تو را فریاد می کند

گرگ های کوهستان

زوزه کشان

آواز عاشقان پیر را می خوانند

و زنگوله ی بره های گم شده

در برهوت چشم های من

به صدا در آمده اند...

وحشی ترین باز ها

معصومیت دستهای تو را به چنگال گرفته اند

و در هوای خشک

که حتی یک قطره باران هم نمیبارد

تو را به صخره های آهنین می کوبند

شقیقه هایت له شده اند

و درد...

از چشمان تو بیرون زده...

هوا  خشک است...

منبع